Üvey Annesinin Dayaklarına Her Gün Katlandı

Sanki gözyaşları ve umut kırıntıları da silinmiş gibiydi. Eski ahır ona biraz teselli veriyordu: Sara’nın gazabından uzakta, bir tür sığınak. Ama burada bile sessizlik gürültülüydü.

Ahır duvarlarındaki çatlaklardan süzülen ayın loş ışığı altında bir çift göz parıldıyordu. Bu, emekli bir hizmet köpeği olan K9’du. Valor, Isaac’ın merhum babası tarafından çiftliğe getirilmişti. Babası, yumuşak konuşan ve yüreği hikâyelerle dolu bir askerdi. Gece yarısı kadar simsiyah tüyleri ve anlatılmaz bilgelik havuzları gibi gözleriyle köpek, herhangi bir yaratığın görebileceğinden fazlasını görmüştü. Valor, Isaac’ın dünyası bütünken oradaydı ve şimdi de parçalanmış hâliyle varlığını sürdürüyordu.

Isaac samanların üzerine uzandı ve Valor sessizce yanına gelip iri bedenini çocuğun etrafına doladı. Orada bir sıcaklık, kelimelerle ifade edilemeyen bir rahatlık vardı. Paylaşılan sessizlik ve dile getirilmeyen anlayışla kurulan bir bağdı bu. Valor bir koruyucudan çok daha fazlasıydı; bir sırdaş, Isaac’ın kırılgan dünyasının sadık bir koruyucusuydu. devamı diger sayfada..